Karanlık

Gecmeyen geceler, gecmeyen gunduzler. Birbirine benzemeye basladi. Gurultulu, huzursuz. Dersler ve sinavlar bence annemden daha iyiydiler. Kafamda bangir bangir bagirmadilar. Biraz sıktiklari zamanlar oldu. Yine de yeni. Hepsi birbirinden farkli derslerin. Degisik ufuklar acarlar. Annemse huzursuz ediyo beni. Ya da diger insanalar. Elbette hepsi degil. Canimi yakan insanlara derdimi anlatmaktansa buraya yazmak daha guzel bence. Yalnizligimin sayfalari buralar. Oksijen tupum ya da. Biraz rahatlamak lazim orasi kesin. Ama ailemle gezmeler de rahatlatici olmicandan onlarla gitmedim sahile. Ev benim denizim oldu. Eskiden konusup anlastigimiz arkadasim da dalga olur dedim. Ruzgar olur. Olmadi ama simsek oldu bana. Zaten istedigim de bitirmekti. Yine de anlatmak gerekiyo demekki. Dertlerden hafiflemek icin. Kafam biraz rahatlasin diye. Yalnizligin ortasindan merhabalar herkese. Siz orda yerinizde kalin. Ben de burda. Bulasmayin yalnizligima