Ilk dayimin getirdigi film sayesinde benim icin gizemli olmaya basladi Harry Potter. Kitaplarinin nasil bir sey oldugunu bilmiyordum elbette. Ama okuyunca oyle bir kendine cekti ki, oyle bir icindeydim ki kitabin bu, bir nevi unutma haliydi dunyayi. Sarhos yapip dunyadan uzaklastiran bir etkisi vardi kitabin. Insani nasil heyecanlandirdigindan ya da edebiyatinin nasil mest ettiginden bahsetmedim bile.
Mesela alinti yapiyorum; 'Simdi senin icin neyin iyi oldugunu biliyorsan geri cekil.' Ya da 'Burayi neden isteyeyim ki. Butun o mutlu anilar yuzunden mi?'
Yazcak olsam o kadar cok ki. Cunku cok hosuma giden cumleleri baska bir deftere yazmistim.
Aslinda kitabin ana fikri bir yandan da sevgi. Harry'i olumden ne kurtardi. Her sey bununla baslamiyor mu zaten?
Belki yazar ruh emicilerden bahsederken de insanlarin mutlulugunu bozan, bozmaya calisan insanlardan bahsediyor. Cunku bazi insanlar gercekten ruh emici gibi insanda mutluluk birakmamak icin yasiyorlar sanki. Bu durumda Patronus Buyusu yapamayacagimiz aşikar. Ama nasil ki buyuculer, buna buyu yaparak karsi koyuyorlarsa bizde, baska sekillerde karsi koymaliyiz elbette.
O kitaplarin hepsini toplamda o kadar cok okudum ki ama hala icimde bir yerler de o buyulu dunyanin kapisini tekrar calmak istiyorum. Yani tekrar okumak istiyorum o kitaplari.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder