Ufff. O ne film ama oyle. Daha ilk bastan beni oyle bir cekti ki. Bir kere muzikle alakali ama ayni zamanda askla da alakali. Hele o yakisikli cocuk nasil bir sese sahip oyle. Ne kadar duygulu ve nasil da buyulu bir ses. O sese bittim ben. Cok etkileyici ve icten. Insanin muzigi taa iclerde duymasini sagliyor. Taa derinlerde..
Ve o kucuk cocuk. Dedesi yuzunden ailesiz yasamaya mahkum, muzikle buyumus cocuk.
Dedesinin yaptigi pislik beni cok sinirlendirdi. Sanane kizinin hayatindan kararlarindan. Neden dogurmak istedigi cocuga bile mudahele etmek zorundasin. Neden bu kadar karismak ve kizinin hayatini bu kadar mahfetmek zorundasin. Onun yasadigi senin hayatin degil ki; onun hayati. Siktirip gitsen ve onun hayatini bu kadar mahfetmesen iste o zaman adamsin.
Gercekten deli oluyorum ya. Cocuguna bu kadar karisan insanlardan nefret ediyorum. Birak cikarsin kanatlarini ucmayi ogrensin. Kendi mutluluklarini ve uzuntulerini yasasin ama yasayip bitiridikten sonra kendi anim, kendi hatam diye sahip cikabilsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder